ابو نصر فارابی نخستین اندیشمند بزرگ دوره اسلامی است و هم او را می توان از دیدگاه تاریخ اندیشه سیاسی و حکمت عملی واپسین چهره درخشانی دانست که با اقتدای به فیلسوفان یونانی در سپیده دم دوره اسلامی هموار شده بود،به سرزمینهای نامکشوف دست یافت و بر آن طرحی از کاخی بلند افکند که می بایستی دنباله روان او تالارهایی باشکوه بر آن می افزودند. اما چنانکه خواهد آمد، نخستین سنگهای بنایی که به دست توانا و با اندیشه ژرف ابو نصر فارابی شالوده ای استوار یافته بود. در گذر تاریخ به امان زمانه رها شد و از باد و باران گزند یافت. تقدیر چنان بود که صدای پرتوان ابو نصر فارابی،که خود بازتابی از اندیشه های فیلسوفان یونانی در دوره اسلامی بود، پژواکی در خور نداشته باشد و همین تقدیر است که امروز پس از هزار سال، بر وجدان ایرانی سایه ای بلند و سنگین افکنده و همچون شبحی نه تنها عرصه را بروی تنگ کرده، بلکه سدی در برابر آینده او فرا نهاده است.
